Boswachters Baarn missen wapen: ‘Criminelen krijgen vrij spel’

De vraag wie onze bossen ’s nachts veilig houdt werd urgent door een pleidooi van de burgemeester van Baarn, die voorstelt om gemeentelijke boswachters vuurwapens te geven. De minister weigerde dit verzoek, maar dankzij een rechterlijke uitspraak wordt een nieuwe aanvraag voorbereid. Toezichthouder Daan nam RTV Utrecht mee voor een nachtelijke patrouille door het bos.

Nachtelijke patrouille

De lichtbundels van de koplampen reiken niet ver op de kronkelige paden waar Daan zijn terreinwagen behendig doorheen stuurt. We rijden laat in de avond hobbelend over de donkere bosgrond, terwijl Daan namens de gemeente Baarn toeziet op het buitengebied. Als buitengewoon opsporingsambtenaar mag hij handboeien, een korte wapenstok en pepperspray dragen, maar hij noemt zichzelf liever boswachter dan ‘groene boa’.

“De term boa heeft een stigma,” zegt Daan. “Mijn functie is natuurtoezichthouder, en ik stel me meestal voor als boswachter. Dat dekt de lading beter.”

Bedreigingen en gevaren

Natuurtoezichthouders zoals Daan en de twee gemeenteboswachters in Baarn krijgen steeds vaker te maken met gevaarlijke situaties zoals drugsdumpingen, illegale prostitutie en stroperij. Daan vertelt over een collega die met een vuurwapen werd bedreigd en hoe hij zelf ooit door een stroper beschoten werd.

“Het contrast met de zonnige dagen waarop mensen hier wandelen of fietsen is enorm,” zegt Daan. “Maar ’s nachts wordt het buitengebied interessant voor criminelen.” Hij vertelt hoe de marechaussee hier ’s avonds iemand aantrof die een vuurwapen aan het uitproberen was.

Wildkampeerders en Andere Overtreders

Tijdens de patrouille zien we in de duisternis lichten tussen de bomen. Een grote bestelbus met felle daklampen staat langs een bospad geparkeerd. Daan stapt uit om de situatie te onderzoeken en treft wildkampeerders aan. De bestuurder beweert dat ze net uit hun werk komen, maar Daan besluit resoluut: “Ik ga u een boete geven. U staat heel dicht bij het hek van prinses Beatrix en na zonsondergang willen we hier niemand hebben.”

Verderop treft Daan een stelletje in een geparkeerde auto, en ook zij krijgen een bekeuring. Een derde auto blijkt van de beveiliging van kasteel Drakensteyn te zijn, maar Daan krijgt weinig ondersteuning van hen: “Zij zijn hier vooral om de prinses te beschermen.”

Eén handhaver voor het gebied

In het buitengebied van Baarn en Lage Vuursche waakt op dit moment slechts één handhaver: Daan. “De toezichthouders van de provincie bestrijken met hun vieren de hele provincie en zijn er primair voor landgoederen en organisaties die zelf geen of weinig toezicht kunnen regelen,” legt Daan uit.

Onveilige situaties

Daan start de terreinwagen weer en rijdt tussen de bomen door. We komen aan op een plek waar veel reewild huist, aantrekkelijk voor stropers. Met zijn warmtebeeldcamera zoekt Daan naar tekenen van leven. “Als het wild ineens niet meer zichtbaar is, onderzoeken we of er een verstoring is. Het kan op stroperij wijzen,” zegt hij.

Vanavond treffen we geen stropers, maar Daan zou zich in zo’n situatie moeten terugtrekken: “Ik ben niet voldoende uitgerust om een stroper aan te houden. Dat zou gewoon niet veilig zijn.”

Potentiële impact van vuurwapens

Als we onze ronde eindigen, komen we geen situaties tegen waarin een vuurwapen nodig was. Maar de vraag blijft hoe Daan’s werk zou veranderen als hij een vuurwapen mocht dragen. “Het speelveld wordt gelijker,” zegt Daan. “Nu moeten we ons bij voorbaat al terugtrekken en criminelen vrij spel geven. Dat druist in tegen waar ik voor sta. Geef ons de juiste middelen om onze taak uit te oefenen.”